BUUV van de Maand, feb
Haarlem, februari 2019
Het is begonnen met wat snoeiklussen
"Ik hou van tuinieren en wilde iets voor anderen doen. Het is begonnen met wat snoeiklussen, maar daar is het niet bij gebleven", vertelt de 67-jarige Clemens Kruijsen lachend. "Voor je het weet leg je paadjes aan in tuinen, hang je schilderijen op en ben je aan het behangen en schilderen. Of aan het inpakken en uitpakken bij verhuizingen. Mijn agenda stond al vrij snel behoorlijk vol."
Veertig jaar geleden kwam de Brabander van geboorte voor de liefde naar Haarlem. "Mijn vrouw Margreet woonde hier en zij had hier al een baan. Ik moest nog afstuderen, dus de keuze was snel gemaakt." Via een uitzendbureau kon hij bij de gemeente Amsterdam aan de slag als tekenaar. "Na wat omzwervingen en tijdelijke banen – het was een slechte tijd – ben ik uiteindelijk bij diezelfde werkgever in vaste dienst gekomen. Sinds mijn pensionering vorig jaar heb ik wat tijd over en zo ben ik bij BUUV terecht gekomen."
Het is vooral de diversiteit van de BUUV-en die het voor hem zo leuk maakt. " En hun verhalen. Achter ieder mens gaat weer een andere geschiedenis schuil. Ik heb gemerkt dat lang niet iedereen het zo goed heeft. Het beeld dat wordt geschetst van de goede zorg en ruime pensioenen klopt in veel gevallen niet. Als je af en toe hoort waar mensen van rond moeten zien te komen, geloof je bijna je oren niet. Je realiseert het je niet altijd, maar sommige mensen hebben het echt zwaar."
De beste herinneringen aan een BUUV-vraag heeft Clemens aan het opknappen van een tuin. "De interactie met die bewoners was zo leuk. Ze waren me heel dankbaar. Ik heb nog steeds contact met ze en ben al een paar keer terug geweest. Ze hebben nu ook alweer gevraagd of ik dit jaar langs wil komen. Ik zou het anderen zeker aanraden om te BUUV-en, want je houdt er contacten aan over. Heel leuk, hoewel het soms ook iets te dichtbij komt en je juist weer wat afstand moet nemen." Eerlijkheidshalve moet Clemens erkennen dat het ook wel eens tegenvalt. "Dan kom je bij mensen die helemaal geen interesse hebben in jou, maar alleen willen dat je hun klus opknapt. Er kan bij wijze van spreken niet eens een glas drinken vanaf. Dan ben ik er snel klaar mee; daar ga ik nooit meer naar toe."
Omdat de contacten zo leuk zijn en Clemens erg betrokken is, worden de klussen vaak toch groter dan de bedoeling. "Je denkt aan iets eenmaligs, maar het worden soms wel vijf afspraken. Er moet gewerkt worden, maar het praatje bij een kopje koffie is misschien wel net zo belangrijk. Als mensen blij zijn met dat wat ik voor ze doe, geeft dat mij voldoening en word ik er blij van."