BUUV van de Maand, maart

Edwarda

Haarlem, maart 2019

Ik zou het iedereen aan willen raden; schrijf je bij BUUV in

"Ik BUUV nog maar pas, maar wat ben ik er blij mee", vertelt de 83-jarige Edwarda stralend vanuit haar luie stoel. "Ik ben ziek en daardoor minder mobiel. Daarom heb ik hulp nodig bij het boodschappen doen. Ik had gehoord dat dat wel even zou kunnen duren, maar voor ik het wist had ik drie BUUV'en die mij wilden helpen. Dat was weer iets teveel van het goede, daarom hou ik het bij de eerste twee."

Edwarda woont in een van de vele Haarlemse hofjes, in een huis dat dateert uit 1730. ,,Een heerlijke plek met heel veel authentiek details, zoals die originele tegeltjes in de schouw. Heel fijn dat ik aan de straatkant woon. Ik hou van de stad en kijk graag naar buiten om te zien wat daar gebeurt. Mijn hele leven ben ik al onder de mensen. Ik heb tot mijn 60e jaar in het Frans Hals Museum gewerkt. Dat was een geweldige tijd; de laatste tien jaar begeleidde ik studenten Kunstgeschiedenis van de VU. Ik heb zelf geen kinderen maar fungeerde toen regelmatig als hun surrogaat-moeder. Na een 40-jarig dienstverband als onder meer adjunct-wetenschappelijk assistent en conservator moest ik met pensioen. Ik ben toen lezingen gaan geven in binnen- en buitenland over het beroemde poppenhuis in het Frans Hals Museum. Ik reisde daarvoor regelmatig naar onder meer Osnabrück, Anger en Engeland. Ook dat was een fantastische tijd. Toen ik 70 werd ben ik daar ook mee gestopt. Ik dacht op een gegeven moment bij mezelf: Hoe vaak heb ik dit nou wel niet verteld? Het wordt tijd voor wat anders."

Edwarda heeft in haar jonge jaren gestudeerd aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. "Maar daar viel geen droog brood mee te verdienen. Daarom ben ik in het museum gaan werken. Na mijn pensioen heb ik met veel plezier het modeltekenen weer opgepakt. Dat heb ik tot mijn 78e bij KZOD gedaan." Lachend: "Tot dat ik daar de trap niet meer op kon."

"En nu ben ik 83. Mijn stiefvader was een moderne man. Hij heeft er altijd op gehamerd dat ik financieel onafhankelijk moest zijn. En daar ben ik blij om. Een hofje is volgens mij de ideale woonvorm voor oudere mensen. Er wonen hier vrouwen vanaf 50 jaar. We zijn allemaal zelfstandig en zorgen voor onszelf. Als je dat niet meer kan, moet je thuiszorg regelen. Maar we kunnen gelukkig wel op elkaar rekenen; burenhulp is voor ons vanzelfsprekend. Als deze sociale hulp niet langer voldoende is houdt het op. Dan wordt het tijd voor een verzorgingshuis. Ik kan nog wel zelf wat boodschapjes halen als het goed weer is, maar extra hulp is wenselijk. En dat heb ik via BUUV gevonden, op aanraden van Els van de thuiszorg. Ik had er wel eens van gehoord, maar wist niet precies wat ik kon verwachten. Je weet ook niet wie je in huis krijgt, maar ik heb twee schatten getroffen. Ik zou het iedereen aan willen raden; schrijf je bij BUUV in."