BUUV van de Maand, sept
BEN
Haarlem, september 2018
Het ijs begint langzaam maar zeker te smelten
Het zat al een aantal weken in de pen, een gesprek met Ben. Ben groeide op als 2e zoon in een gezin, waar zijn vader als bouwkundig aannemer met niets was begonnen. "Die bouwde bij voorbeeld een cirkelzaag met een wasmachinemotor. Ik dacht, dat moet ik ook kunnen", vertelt hij. Later ontwierp en bouwde Ben ook de eerste automatische schildermachine van Nederland, waarmee men talloze strekkende meters stijl- en regelwerk voor bij voorbeeld de woningbouw met twee mensen in een paar uur tijd kon schilderen zonder een kwast of verfspuit aan te raken.
Ben startte als krullenjongen bij zijn vader, volgde de MTS en de HTS en maakte zelfstandig trappen, deuren, kozijnen en ramen . "Als zoon van de baas moest je harder en langer werken, alles kunnen, en leiding geven aan het personeel, zo ging dat in die tijd." Later startte hij samen met zijn broer een eigen aannemersbedrijf en zorgde zo door hard werken voor zijn vrouw en kinderen. Hij deed toen alle fases van de bouw: opdrachten, ook het reken- en tekenwerk, de aanvraag van vergunningen en bouwen.
In de spaarzame vrije tijd die overbleef was Ben ook actief bezig met wedstrijdzeilen. Door rugklachten moest hij dit minderen en kwam hij op kantoor van een groot bouwbedrijf terecht waar hij als bouwkundig calculator via aanbesteding menig bouwwerk voor het bedrijf binnenhaalde en aansluitend werd hij bouwkostendeskundige.
Na zijn pensioen werd Ben enkele jaren docent Bouwkunde aan het College in Zaanstad en startte hij een eigen zeilschool. Nu doet hij via BUUV allerhande klusjes. Meestal voor alleenstaande vrouwen die bijvoorbeeld een kast gemaakt of een lamp of gordijn opgehangen moeten hebben of andere klussen in- of buitenshuis. "Ze zijn altijd heel erg blij als iets weer gedaan is wat ze zelf niet kunnen. Het geeft zo veel voldoening als de mensen weer blij zijn." Hij doet het graag en denkt ook mee over oplossingen. Zo maar thuis zitten is niets als je altijd zo actief bent geweest. Ben vindt het leuk om mensen te ontmoeten, maakt graag een praatje. In de wachtkamer bij de dokter of in het ziekenhuis, waar de spanning vaak is te snijden.
Zelf heeft hij soms hulp nodig voor de computer, ook daarvoor heeft hij iemand gevonden via BUUV. En ook dan merkt hij dat je soms heel persoonlijk contact krijgt.
Ben vindt BUUV 'een gigantisch goeie instelling'. "Er wordt voorzien in de behoeften, zowel praktische zaken als sociale aspecten. Men helpt elkaar belangeloos, mooier kun je niet bedenken. Het is iets waar deze maatschappij om gilt. Kijk, toen wij opgroeiden, waren er veel meer kleine dorpjes en buurtgenoten. Je wist dan hoe de ander leefde en hielp elkaar waar nodig. Dat was doodnormaal en er was gemeenschapszin. Nu is alles veel groter. Hier waar ik nu woon, na 4 jaar heb ik met één iemand contact. Mensen lopen langs elkaar heen, schrikken als je ze groet, zijn schuw. Maar gelukkig begint het ijs langzaam maar zeker te smelten."
